Eten was alles voor mij. Het was een manier om niet de pijn te hoeven te voelen. Verdoven dus. En het idee dat iemand mij zou vertellen wat ik wel of niet zou mogen eten maakte me echt boos! Ik bepaal zelf wel wat ik eet! Niemand legt mij die beperking op! Ik wilde niet voor mijn lijf zorgen..
En ondertussen beperkte ik mezelf
Want ik werd zwaarder en zwaarder en kon lichamelijk steeds minder dingen volhouden. Bij een haptotherapie sessie zei mijn therapeut dat ik dus eigenlijk mezelf alsnog aan het beperken was. En deze kwam binnen, het lukte toen echter nog niet om het eten los te laten. Blijkbaar had ik het nog nodig.
2023 mijn jaar
Zoals jullie in een eerdere post hebben kunnen lezen, ben ik nu in 2023 het afvallen en vooral het totaalpakket inclusief het mentale gedeelte aan het meenemen. En september 2023 is er 20 kilo af, totaal vanaf juli vorig jaar 25 kilo. En het voelt niet als een opgave. Ik merkte dat ik voor mijn lijf wilde zorgen en ik merk ook dat dingen me makkelijker afgaan.
Dan mag je in ene niet alles meer eten…
Ik had enorm last van mijn maag en wist niet wat er aan de hand was. Elke dag nam ik een maagzuurremmer om de dagen door te komen. Na diverse dingen afgewogen te hebben, ben ik een traject gestart bij een natuurarts. De eerste keer kreeg ik al een hele lijst mee van dingen die ik niet meer mocht eten…
Ik doe het voor mijn lichaam
En ik dacht dat dit een hele opgave zou zijn, want geen koemelk meer, geen eieren, geen varkensvlees en bepaalde groenten en fruit. Maar ik wilde dit graag voor mijn lijf doen. Na drie dagen begon een wond op mijn been te genezen en had ik amper last van mijn maag. Nu een maand verder zijn mijn maagklachten vrijwel weg. Het traject loopt nog en sommige dingen zal ik wellicht wel weer kunnen eten en anderen wellicht niet.
Maar waar het om gaat is… Ik heb dit over voor mijn lichaam en het is ook een vorm van mezelf goed mogen voelen en dit toestaan. Dat is wel eens anders geweest!